اگر خورهی آثار معماییجنایی هستید این ۱۰ کتاب آگاتا کریستی را حتما بخوانید!
دویست سال پیش، پنج ایرانی که اعتقاد داشتند علم حتی اگر در شرق دور هم باشد باید به آنجا سفر و کسب فیض کرد و علوم روز را آموخت، آماده میشوند، به سوی اروپا حرکت میکنند و به بریتانیا میرسند.
و رییس آن شهر مردی علوی بود و از همه صناعها که در آن شهر بود کفشگر بیشتر بود.
بعد از چندی لاردمیار مزبور مهمانی به اهالی شهر داده و برخی اوقات سه هزار نفر و بعضیاوقات چهار هزار نفر در سال قبل از آنجا از هر قبیل مردم کسبه در آنجا میروند و هرجومرجی در آنجا میشود.
این سفرنامهها، با زبان ساده و توصیفی، خواننده را به سفری زمانی میبرند و کمک میکنند تا ریشههای فرهنگی ایران را بهتر بشناسیم.
زمانیکه سایتی بعنوان نشنال جئوگرافی وجود داشت که در اون عکاسانی از سراسر دنیا با عضویت در این سایت عکسهاشون رو بنمایش می
«نامههای یک مسافر روسی» از نیکولای کارامزین (۱۷۶۶-۱۸۲۶) و «کشتی پالادای» از ایوان گانچاروف (۱۸۱۲-۱۸۹۰) از این قبیل آثارند. ایران در سفرنامههای خارجی
ناصرخسرو با تسلط بینظیر بر ادبیات فارسی، توانسته یکی از بهترین انواع سفرنامه ایرانی را در تاریخ ثبت کند و با ارائه جزئیات دقیق و مفید، ما را در شناخت آن دوره از تاریخ همراهی کند.
سفرنامهی «چین و ژاپن» با ترجمه محمد دهقانی را نشر نی منتشر کرده است.
سفرنامه خیالی سومین دسته از انواع سفرنامه است که نویسنده کتاب سفرنامه واقعا به سفر نرفته است بلکه در آن با استفاده از تخیل و تجربیات پیشین خود و با اهداف اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و … یک سفرنامه را به رشته تحریر میآورد.
«روز پنجشنبه دوم ماه رجب سال ۷۲۵ به مصاحبه و تجربه سفر قصد حج و زیارت قبر پیغمبر (ص) که والاترین درود و سالم بر او باد، یکه و تنها از زادگاه خود طنجه بیرون آمدم. نه رفیقی بود که با او دمساز باشم و نه کاروانی که با آن همراه گردم. میل شدید باطنی و اشتیافی که برای زیارت آن مشاهد متبرکه ر اعماق جانم جایگزین بود مرا بدین سفر برانگیخت. دل بر هجران یاران نهادم و به سان مرغی که از آشیان خود جدا افتد از وطن دوری گزیدم. در آن هنگام پدر و مادر من در حال حیات بودند و دوری ما در یکدیگر سخت موثر بود.
سر هارفورد جونز به حدی شیفته ایران شد که تصویر تاج کیانی فتحعلی شاه و همچنین نشان شیر و خورشید را به نشان خانوادگی خود اضافه کرد. سفرنامه و خاطرات سر هارفورد جونز از دوران اقامتش در ایران یکی از بهترین انواع سفرنامه خارجیها در ایران به شمار میرود.
وقتی که در قرن هفتم، پیروان جنگاور پیغمر به دنبال تسخیر ایران، سلسلهی پادشاهان باستانی و دین رایج آنان را از میان برداشتند، در مدت چند سال، چنان تغییری در اوضاع مملکت پیدا شد که مشابه ان در تاریخ دیده نمیشود. در سرزمینی که قرنها، سرودهای باستانی اوستا خوانده میشد و آتش مقدس افروخته مانده بود، روحانیان زرتشتی به ضرب شمشیر نابود شدند، کتب باستانی در شعلههای آتش سوخت و از پیروان بیشمار دین کهن، کسی باقی نماند غیر از گروه کوچکی که به سواحل هندوستان گریختند.
گفته میشود که تحول و دگرگونی در شیوهی سفرنامهنویسی و خاطرهنگاری و تغییر آن به شکلی که امروزه با آن روبهرو هستیم، به قرن نوزدهم میلادی میرسد. در ایران نیز بسیاری میرزاصالح گردشگری داخلی شیرازی را از پیشگامان سفرنامهنویسی و خاطرهنویسی مدرن میدانند. از میان مهمترین و بهترین سفرنامههایی که در دوران معاصر به نگارش درآمدهاند، میتوان به «حیرتنامه: سفرنامه ابوالحسن خان ایلچی به لندن»، «مجموعه سفرنامههای میرزاصالح شیرازی»، «خسی در میقات» سفرنامهی حج جلال آل احمد، «از پاریز تا پاریس» به قلم محمدابراهیم باستانی پاریزی، «صفیر سیمرغ» نوشتهی محمدعلی اسلامی ندوشن، «اصفهان نصف جهان» تألیف صادق هدایت و «سفر ژاپن» اثر رستورانها و کافهها ایرج افشار اشاره کرد.